Merhaba ji wer canikû camêrno. Hevalekî min heye, ew û malbata xwe giş nexweşê nexweşiyê ne. Ji ber vê nexweşiya wî, pir tiştên pêkenî deri serê wî. Qe nebe bo me wiha ye. Ben Îja, min jê ra go ezê nivîsekê li ser te û nexweşiya te binivîsin. Git heyra qey çavê te lê ye kut tu min bihetikînî. Min go, na heyra ezê navê te nenivîsin. Git, ma yên min nas dikiş, wê giş zanibin kut tu qala min dikî. Sew min jî go, ji xwe yê ku te nas bi rewşa te zanin û bûne şahidê gelek Fikiryên te. Loma ti tişteki jê xera bibe tuneye. Min dî xwe xurt kirû git; kuro hema tu çi dinivîsîn binivîsîne lo, tu dixwazî navê min jî binivîsîne. Belê, min destûr jê stend. Lê dîsa jî ez navê wî lê nakim. Bila a mesken jî qenciya min be.
Belê, min konut heval bi tesadüf di civetke hevalan ne kadar kirli. Bir sonraki satırda geri dönüş hattı var. Hevalan Dostekî me pirsîn. Min jî go filankes bronşit pere derketiye û bêhna wî diçike. Dixtora dermanê giran daninê. Hîn min qal dikir min dî hevala go, de ka em bes qala nexweşiyê bikin, em qala tiştên xweş bikin. Her çiqas sohbet guherî jî dîsa gotin dihat ser nexweşiyê. Hîn peyva min di deve min da dîsa hevalan go, de hela qala nexweşiyê neke lo. Min go, kuro residence çi hema hun peyva min di de devê min da dibirin. evde yemek yer misin Biz xêr e.
Heval Kenyalı Gotin; erê em bi zanebûn peyva te derin. Ji ber ku residence hevalê me gava qala nexweşiyê ditirse û nexweş dikeve. Şaşırmadım. Min berê xwe dayê û min bi meraq jê pirsî; niha ez bibêjim çavên min diêşe tu yê bitir? Min dî hema rabuû git, ya baş ez herim. Û bi lez derketçû. Ez sar sekinîm. Min ji hevalan re go, vî xwe xeyidan yaw. Hevala bi ken gotin, na na xwe nexeyidan, ji tirsa rabû çû û binêr niha jî we rasta rasta burada nexweşxanê. Min git, çawa çê bu gidî. Piştî nîv saet derbas bû, hevalan go, ka em lê bigerin bê ka li ku ye.
Hevalê me lê geriya û go ka tu li ku yî? Piştî vê gotinê pixînî pê ket û keniya. Tu nabê çûye nexweşxanê û ji dixtoran gotiye ka binêrin bê bronşit bi min ra heye an na.
Belê êdî min jî ew head nas û li cem wî min hew qala nexweşiyê diker. Rojekê apê wî çûbû, rehmetê, em û hevalan çûn gundê wan bo şînê. Lê ne ew, ne jî malbata wî, kes ne li şînê bûn. Me ji mervên wî pirsî bê ka li ku yî. Gotin sorunu dûdirêj e. Ew nayê şînê. Û gotin ger hun dixwazin wî bibînin wa li mala xwe ye. Me jî go ma em bo wî hatine, ka em herin mala wi.
Gava em çûn, me dî ku di nava nivînan de ye û lihêf avêtiye serê xwe. Me go, xêr e kuro ma tu nexweşi? Bu ifû pifa wî. Xanima wi lê mikur line û go; Wexta kesek dimire, ditirse û dibêjê ezê jî bimir. Di wê şînê de bêhemd em giş keniyan. Bo ku rabe ser xwe me çiqa li ber lisana wî jî da nebû deva. Me di nexweşiyan de rewşa wi zanîbû. Lê me nizanîbû di şînan da dikeve taya mirinê. Em hîn bûn ku ji ber vê tirsê qet nare ti şînî. Ji xwe yê ku nehat şîna apê xwe da rûnenişt, wê çawa burada şînê xelkû alemê.
Meseleye menî dawî jî berî niha bi hefteyekê qewimî. Berî niha hefteyekê, min serma girtû ez nexweş ketim. Ve nexweşiyê ez êşandim. Rastî ez niha jî diêsim. Îja ez rabûm çûm nexweşxanê. Lo bavoo, te digo qey milet giş nexweşin, dora dixtor weke dora tenûrê bû. Bi ve nexweşiya xwe îja were li benda dora dixtor be lo. Ez runiştim ku heta dor min. Hîn were, min dî birayê vî hevalê min di ber min da derbas bû. Ez gihaştimê û min go xêr e inşaat? Git, wele pira me nexweş bû û xalanê me ew biribûn Enqerê. (di nava kevanekê, ji ber ku kes ji wan newêrîbû, xalanê wan pirê one). Û git, xeber ji me ra border ku nexweşiya pirê nexweşiya xirab e. Min go xwedê şifa û silametiyê bide. Lê tu li wir chi dikmek mi? Git, wele min çawa konut xebera xirab bihîst min berê xwe da vir, bo ku dixtor min qontrol bike.
Min ji git; ma pirê temenê wê mezine, Taban ku nexweşî pêra derkeve. Shikûr tu canî, tu chima ew qas xwe ditirsînî. Gitmek; lo bavo tu dev ji min berde, tu li hevalê xwe bipirse. Ez ji bo xwe hatim vir, lê min dî hevalê te berî min hatiye û wa li ser sedyê nale nala wî ye. Em rabûn pev raçûn ser wî. Xwe li ser sedyê dirêj kiriye û ji tirsa rû pê nemaye. Min jê ra git; kuro rabe ser xwe eyb e şerm e, ti tişkî te tuneye. Gitmek; kuro residence nexweşî di pîra me de derketibe bi serê te wê di min de jî hebe. Min çengê wî girtû min xwast wî rakim. Gitmek; mihemed ez qurban dev ji min barde. Ez dibêm ez dimirim, tu ji min ra sole rabe. Min kirû nekir ranebû. Piştî qederekî wi ji min pirsîû go, tu hatibû çi? dakika git; wele min serma girtiye ez nefrete dixtor. Gitmek; hahoo, qey tu dijminê min î, kuro tu bi ve nexweşiya xwe hatiye ser serê min. Ez keniyamû min git, temam kuro vaçûm.
Belê, min wan di halê wan da benim derdim. Di rê da lîstika Molîêr ya bi navê “Nexweşê Nexweşiyê” nefret bira min û min go rasta rast bo vî hevalê min nivîye. Bowi min çû pirtûka Molîêre kirî, ezê diaryyê wi bikim.
